Η συγκάλυψη μιας συμμορίας
Εχουν περάσει πάνω από οχτώ χρόνια από την πιο άγρια δολοφονική επίθεση μελών της ναζιστικής συμμορίας «Χρυσή Αυγή» εναντίον τριών άοπλων νέων σε κεντρικό σημείο της Αθήνας. Την προσεχή Τετάρτη δικάζεται ως δράστης αυτής της επίθεσης ο Αντώνης Ανδρουτσόπουλος, ο οποίος με το ψευδώνυμο «Περίανδρος» υπήρξε επί χρόνια το νούμερο 2 της οργάνωσης και φυγοδικούσε μέχρι πριν από έναν χρόνο, που παραδόθηκε στις Αρχές.
Θυμίζουμε με λίγα λόγια την υπόθεση: Ηταν 16 Ιουνίου 1998 όταν συνέπεσαν στα δικαστήρια της Ευελπίδων δύο διαφορετικές συγκεντρώσεις. Από τη μία ήταν δεκάδες εκπαιδευτικοί και φοιτητές οι οποίοι συμπαραστέκονταν στους διαδηλωτές που είχαν συλληφθεί για τη συμμετοχή τους στις κινητοποιήσεις κατά του διαγωνισμού του ΑΣΕΠ για την πρόσληψη καθηγητών. Την ίδια μέρα δικάζονταν στο Τριμελές Πλημμελειοδικείο έξι χρυσαυγίτες (ανάμεσά τους ο Χαράλαμπος Κουσουμβρής και ο Δημήτριος Ζαφειρόπουλος). Μια ομάδα περίπου δέκα μελών της «Χρυσής Αυγής» είχαν πάει για βοήθεια.
Μετά τις πρώτες ανταλλαγές συνθημάτων μεταξύ εκπαιδευτικών και νεοναζιστών, επενέβησαν τα ΜΑΤ και απομάκρυναν τους χρυσαυγίτες από το προαύλιο των δικαστηρίων. Οι εκπαιδευτικοί και οι φοιτητές αποχώρησαν μόλις πληροφορήθηκαν ότι ο ανακριτής είχε αφήσει ελεύθερους τους συλληφθέντες διαδηλωτές.
Τρεις από τους συγκεντρωμένους κάθησαν απέναντι από τα δικαστήρια, σε ένα καφενείο της πλατείας Δεληγιάννη: ο Δημήτρης Κουσουρής, φοιτητής της Φιλοσοφικής Σχολής και μέλος του Κ.Σ. της ΕΦΕΕ, ο Ηλίας Φωτιάδης, φοιτητής στο Πολυτεχνείο, και ο Ιωάννης Καραμπατσόλης, αδιόριστος φιλόλογος.
Σύμφωνα με το παραπεμπτικό βούλευμα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Αθηνών (Δήμητρα Κοκοτίνη, πρόεδρος, Ευφροσύνη Καλογεράτου και Ευαγγελία Θεοδωρακοπούλου), τα μέλη της «Χρυσής Αυγής» δεν είχαν απομακρυνθεί από τον χώρο, αλλά έψαχναν μήπως εντοπίσουν τον Κουσουρή, ο οποίος πρωτοστατούσε στα συνθήματα εναντίον τους: «Μόλις τον εντόπισαν να κάθεται με τους άλλους δύο μηνυτές στο παραπάνω καφενείο, πήγαν και εφοδιάστηκαν με μεγάλα ξύλινα"ρόπαλα", τα οποία αποκόμισαν σπάζοντας τα ξύλινα κιγκλιδώματα από το παρακείμενο πάρκο. Κρατώντας δε ο καθένας τους ένα "ρόπαλο" ανέβηκαν την οδό Παξών και στη συνέχεια κατέβηκαν με ταχύτατο βήμα την οδό Φιλοτίου που οδηγεί στην πλατεία Δεληγιάννη, προχωρώντας ο ένας πίσω από τον άλλον (φάλαγγα) και επιτέθηκαν με τα "ρόπαλα" αιφνιδιαστικά κατά των μηνυτών, χτυπώντας τους με πρωτοφανή αγριότητα και βιαιότητα κυρίως στο κεφάλι.
Η επίθεση των περισσοτέρων επικεντρώθηκε στον Δημήτριο Κουσουρή, ο οποίος δέχθηκε αμέσως ισχυρότατα χτυπήματα στο κεφάλι και δεν μπόρεσε να αντιδράσει καθόλου. Από τα πολλαπλά χτυπήματα έπεσε κάτω από την καρέκλα που καθόταν και ενώ ήταν αιμόφυρτος στο έδαφος συνέχιζαν να τον χτυπούν με μανία στο κεφάλι. Απομακρύνθηκαν από αυτόν μόνον όταν πίστεψαν ότι τον είχαν "αποτελειώσει". Ο Ιωάννης Καραμπατσόλης, αφού δέχθηκε τα πρώτα χτυπήματα, κατόρθωσε και τους ξέφυγε και απομακρύνθηκε περί τα είκοσι μέτρα.
Βλέποντας ότι ήταν βέβαιο πως θα σκότωναν τον Κουσουρή, ο οποίος είχε πέσει αιμόφυρτος, προκειμένου να τους αποσπάσει την προσοχή, πήρε μια καρέκλα και την πέταξε εναντίον τους. Αποτέλεσμα αυτής του της ενέργειας ήταν να αποσπαστούν ορισμένοι, μεταξύ των οποίων και ο κατηγορούμενος ο οποίος, απευθύνοντας σ' αυτόν τη φράση "θα σε γαμήσουμε, ρε", τον κυνήγησαν και φθάνοντάς τον τον χτύπησαν με ρόπαλο στα πόδια, και έπεσε στο έδαφος και ενώ βρισκόταν στο έδαφος συνέχιζαν να του καταφέρουν απανωτά χτυπήματα με τα "ρόπαλα" στο κεφάλι, αλλ' αυτός έβαλε τα χέρια του για να προστατεύσει το κεφάλι του και δέχθηκε τα περισσότερα χτυπήματα στα χέρια.
Ο τρίτος των μηνυτών, Ηλίας Φωτιάδης, αφού δέχθηκε τα πρώτα χτυπήματα στο κεφάλι, κατόρθωσε και διέφυγε, και κρύφτηκε στο υπόγειο παρακείμενου καφενείου.
Αποτέλεσμα της βάρβαρης αυτής επίθεσης των δραστών, μεταξύ των οποίων πρωτοστατούσε ο κατηγορούμενος, ήταν να υποστούν βαρύτατες σωματικές βλάβες οι μηνυτές, ο θάνατος των οποίων δεν επήλθε από λόγους ανεξάρτητους από τη θέλησή τους, καθ' όσον τον μεν Δημήτριο Κουσουρή εγκατέλειψαν αιμόφυρτο στο έδαφος πεπεισμένοι ότι είχε πεθάνει, οι δε άλλοι δύο κατόρθωσαν και ξέφυγαν».
Διαπλοκή με την ΕΛ.ΑΣ.
Οπως φαίνεται και από το απόσπασμα αυτό, η υπόθεση φτάνει στο δικαστήριο έπειτα από μήνυση των ίδιων των θυμάτων της δολοφονικής επίθεσης και όχι από αυτεπάγγελτη έρευνα των Αρχών. Σύσσωμος ο Τύπος της εποχής είχε διαπιστώσει σκανδαλώδη ολιγωρία των αστυνομικών οργάνων τις κρίσιμες ώρες και μέρες μετά το συμβάν, παρά το γεγονός ότι η κοινή γνώμη είχε σοκαριστεί από την εικόνα του νεαρού φοιτητή που χαροπάλευε.
Ακόμα και αστυνομικός με πολιτικά ήταν παρών στην επίθεση, αλλά ούτε απέτρεψε το συμβάν ούτε κατέθεσε στην υπηρεσία του ως αυτόπτης μάρτυρας. Μετά την αποκάλυψη της ταυτότητάς του, ο αστυνομικός διώχθηκε πειθαρχικά, αλλά ήταν πολύ αργά.
Ο τότε υπουργός Δημόσιας Τάξης Γιώργος Ρωμαίος και ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, που τον διαδέχτηκε μετά λίγους μήνες, παραδέχτηκαν την ολιγωρία και άφησαν να εννοηθεί ότι υπάρχει κάποια σχέση στελεχών της ΕΛ.ΑΣ. με τη «Χρυσή Αυγή». Παρά το γεγονός ότι και οι δύο υπουργοί δήλωναν πως ήταν ζήτημα τιμής για την ΕΛ.ΑΣ. η σύλληψη του Αντώνη Ανδρουτσόπουλου, τίποτα δεν πιστοποιεί ότι έγιναν σοβαρές προσπάθειες προς αυτή την κατεύθυνση. Το αντίθετο μάλιστα.
Ο κ. Χρυσοχοΐδης δήλωνε στη Βουλή στις 24/2/99 ότι ο Ανδρουτσόπουλος έφυγε από την Ελλάδα τις πρωινές ώρες τής 21/6/98, δίνοντας έτσι το μήνυμα πως η υπόθεση ανήκει πλέον στην Interpol. Επειτα από χρόνια, το υπουργείο Δημόσιας Τάξης θα καταλήξει ότι ο καταζητούμενος «Περίανδρος» ουδέποτε εγκατέλειψε την Ελλάδα. Ακόμα και σήμερα ουδείς γνωρίζει πού κρυβόταν τόσα χρόνια ο -υποτίθεται- καταζητούμενος χρυσαυγίτης.
Η ειδική ομάδα της ΕΛ.ΑΣ. που συστήθηκε για τη σύλληψή του σκόνταψε στις διασυνδέσεις της «Χρυσής Αυγής» και του ίδιου του «Περίανδρου» με αξιωματικούς της ΕΛ.ΑΣ. Οπως αποκαλύπτουν τα απόρρητα έγγραφα της ειδικής αυτής ομάδας, η Αστυνομία προμήθευε στους «Χρυσαυγίτες» ασυρμάτους και κλομπ στις μαζικές διαδηλώσεις, στις επετείους του Πολυτεχνείου και σε εκδηλώσεις του «αριστερίστικου και αναρχικού χώρου», για να εμφανίζονται ως αγανακτισμένοι πολίτες και να προκαλούν επεισόδια («Τα Νέα», 17/4/04). Αυτή η διαπλοκή με την ΕΛ.ΑΣ. ήταν η «ασπίδα» της «Χρυσής Αυγής».
Μετάλλαξη του φασισμού
Η παράδοση του Ανδρουτσόπουλου στις Αρχές τον Σεπτέμβριο του 2005 δημιουργεί ακόμα περισσότερα ερωτήματα. Ο καταζητούμενος χρυσαυγίτης εκτίει τώρα την ποινή των 4 χρόνων για βαριά σωματική βλάβη, που του έχει επιβληθεί από το πρώτο δικαστήριο (όπου εξετάστηκαν μόνο τα πλημμελήματα), και αντιμετωπίζει την Τετάρτη τις σοβαρότερες κατηγορίες για τη δολοφονική επίθεση του 1998. Το περίεργο είναι ότι αυτή τη φορά δεν αναμένεται η συμπαράσταση των παλιών του συμμαχητών.
Επί χρόνια η υπόθεση Ανδρουτσόπουλου εμφανιζόταν από τη «Χρυσή Αυγή» ως «σκευωρία κατά των εθνικιστών» και προβαλλόταν ο «Περίανδρος» ως διωκόμενος για τις ιδέες του. Το επίσημο site της ομάδας στήριζε σε μεγάλο βαθμό τη φιλοναζιστική προπαγάνδα του στον «αγωνιστή, μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου της "Χρυσής Αυγής"». Και ξαφνικά κάθε αναφορά στον «Περίανδρο» εξαφανίστηκε. Λες και κάποια στιγμή δόθηκε (από πού άραγε;) η εντολή να μην αναφέρεται καν το όνομα του μέχρι χθες «ήρωα του εθνικισμού» και «θύματος των εβραιομπολσεβίκων».
Το σκηνικό της μετάλλαξης ολοκληρώθηκε λίγες εβδομάδες μετά την παράδοση του καταζητούμενου. Στο φύλλο της 1/12/05 του ομώνυμου οργάνου της, η «Χρυσή Αυγή» ανακοίνωσε την αναστολή της δράσης της! Αλλά, όπως έχουμε αποκαλύψει («Το δίκροκο αβγό του φιδιού», 13/5/06), το μόνο που συνέβη είναι η απλή μετονομασία της οργάνωσης ως «Πατριωτική Συμμαχία» («Πατρί.Σ.») και η αλλαγή σκυτάλης: ο Νίκος Μιχαλολιάκος έδωσε την αρχηγία του «νέου» σχήματος στον έως τότε υπαρχηγό του, Δημήτριο Ζαφειρόπουλο.
Από τα 9 γραφεία της «Συμμαχίας» τα 3 ήταν επίσης γραφεία της «Χρυσής Αυγής» (Κόρινθος, Καλαμάτα, Βόλος), ενώ τα κεντρικά της Αθήνας στέγαζαν το βιβλιοπωλείο της οργάνωσης. Από τα 8 κινητά «αγωνιστικών πυρήνων» της ΠΑΤΡΙ.Σ. στη Βόρεια Ελλάδα τα 6 ανήκαν τον περασμένο Δεκέμβριο στους αντίστοιχους «πυρήνες δράσεως» της «Χρυσής Αυγής» (Αλεξάνδρεια, Ξάνθη, Καστοριά, Φλώρινα, Πτολεμαΐδα, Σκύδρα).
Πρόκειται, λοιπόν, για απλή μεταμφίεση των ίδιων ανθρώπων και της ίδιας οργάνωσης, με προφανή στόχο να διαχωριστεί το «πολιτικό» από το «επιχειρησιακό» κομμάτι του χώρου. Αυτή την υποτιθέμενη διάλυση της οργάνωσης διαψεύδει, βέβαια, η ίδια η εφημερίδα «Χρυσή Αυγή», που εξακολουθεί να εκδίδεται, και ο ίδιος ο Μιχαλολιάκος, ο οποίος υπογράφει ως γενικός γραμματέας της οργάνωσης.
Ποιο ρόλο έχει επιφυλάξει στον εαυτό του ο «Περίανδρος» μέσα σ' αυτό το κλίμα «μετάλλαξης»; Θα το μάθουμε την Τετάρτη από πρώτο χέρι. Το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν πρόκειται να διαχωρίσει τη θέση του από τον πρώην αρχηγό του, διότι τότε δεν θα διάλεγε για συνήγορο τον αδελφό του Νίκου Μιχαλολιάκου.
(Ελευθεροτυπία, 16/9/2006)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου